Red Tape

We schrijven een doodnormale dag, 31 december: het jaar 1811 zal snel ten einde lopen.

Met de petten in hun ruwe knuisten gedraaid staan de mannen een lange rij. Zij voeren fluisterende gesprekken over het weer en ze wisselen de laatste nieuwtjes uit. Af en toe schatert een lach uit de groep. Voor hen, aan de kop van de queue, staat een schrijftafel, schaars verlicht door twee flakkerende waskaarsen.

Achter het bureau zitten twee mannen. Eén van hen voert het woord tegen de kerel die voor hem staat, terwijl de klerk achter de tafel zich beperkt tot het schrijfwerk. Keizer Napoleon zelf immers heeft per decreet van 18 augustus van dat jaar bepaald, dat ook de Nederlandse onderdanen een vaste familienaam aan dienen te nemen. De uitvoering van die oekaze vergt een gigantische operatie, die nauwgezet en uiterst efficiënt haar beslag krijgt.

Niks Franse slag, want stad na stad, dorp na dorp moet er gestaag aan geloven. Zo dus ook Friesland, zo dus ook de Mairie Veenwouden.
Een enkele inwoner geeft overigens helemaal niet thuis. De gezinshoofden die wel op komen dagen weten eigenlijk niet recht, wat ze met die hele geschiedenis aan moeten.

Slechts een paar van wachtenden hebben al een vaste achternaam. Al generaties lang kan de Friese bevolking echter prima uit de voeten met patronymica en bijnamen en dat zou nu anders moeten worden?
De aanwezigen kunnen het er eigenlijk niet over eens worden. Andere tijden of kolderieke nieuwlichterij? Sommigen hebben lang en breed nagedacht over de te kiezen naam, voor weer een ander is het een hilarische verplichting.

Lees verder in de bijlage: Red tape